Z dziejów lwóweckiego aresztu

Lwówecki areszt usytuowany przy ul. Jana Pawła II 1 c powstał w drugiej połowie XIX wieku. Budowa więzienia graniczącego bezpośrednio z sądem miała ułatwić transport skazanych i podejrzanych na rozprawy sądowe. Takie rozwiązanie przestrzenne stosowano w przypadku wielu tego typu budowli wznoszonych na Dolnym Śląsku na wzór kompleks penitencjarno – sądowego u zbiegu ul. Podwale i Krupnicza we Wrocławiu, zbudowanego w latach 1845–1852 według projektu K. F. Bussego z Berlina.
Przed II wojną światową mieściło się w nim więzienie sądowe. Przetrzymywano tam mężczyzn z krótkimi wyrokami aresztu i więzienia z okręgów podlegającym sądom obwodowym w Lwówku Śląskim, Gryfowie Śląskim oraz Nowogrodźcu. Pod koniec 1940 roku więzienie przekształcono na areszt dla chłopców z okręgu sądu krajowego w Jeleniej Górze, a w listopadzie 1941 roku dla dziewcząt z okręgu wyższego sądu krajowego we Wrocławiu.
Tuż po wojnie przetrzymywano w nim Niemców podejrzanych o przynależność do nazistowskich organizacji lub antypolską działalność i być może polskich działaczy niepodległościowych. Potem w areszcie osadzano więźniów skazywanych przez Sąd Powiatowy. Odbywali tu oni wyroki za przestępstwa pospolite. Osadzeni przebywali w lwóweckim więzieniu w latach 1957-1979. Ich niekompletne akta osobowe są przechowywane w Zakładzie Karnym Nr 1 we Wrocławiu. Kolejne dokumenty z lat 1949-1968 można znaleźć we wrocławskim oddziale Instytutu Pamięci Narodowej. Po likwidacji budynek aresztu pełnił funkcje magazynowe. Obecnie należy do prywatnego właściciela i jest wystawiony na sprzedaż. Jego wnętrza wielokrotnie stanowiły inspirację dla fotografów.

Oprac. Robert Primke