Sekret Lwóweckich Skał

Lwóweckie Skały, zwane także Szwajcarią Lwówecką, położone są na południowo-wschodnim skraju Lwówka Śląskiego , tuż przy drodze do Jeleniej Góry . Jest to ławica gruboziarnistych, ciemnych piasków kredowych, która została rozczłonkowana w efekcie intensywnych procesów wietrzenia. Dzięki nim wierzchowina Lwóweckich skał, leżąca na wysokości 250-260 m n.p.m., charakteryzuje się malowniczymi formami skalnymi, tworzy mały labirynt porównywany , może trochę na wyrost, ze Szczelińcem Wielkim.
Gdzieś na ich obszarze znajdował się , zapewne dzisiaj słabo widoczny, znak waloński, czyli naskalny ryt wykonany przez średniowiecznych poszukiwaczy skarbów. Przedstawia on mężczyznę w kapeluszu bez denka (fajka została wykuta współcześnie). Znak ten był określany w źródłach niemieckich mianem „Twarzy Ducha Gór”. Według tradycji w ten sposób została oznaczona bogata żyła złota, która z nieznanych powodów nie została wydobyta. Elementem, który pozwolił ten znak zaliczyć do grupy walońskich jest charakterystyczne wgłębienie, wykute w jego pobliżu.

Oprac. Robert Primke