Napoleoński RunTrack na Skałce

W Lwówku Śląskim na prawym brzegu rzeki Bóbr na wzgórzu Skałka powstaje kolejna atrakcja. Już w ubiegłym roku rozpoczęto przygotowania do realizacji tego przedsięwzięcia, a mowa tu o RunTrack, sieci leśnych ścieżek dla biegaczy i pieszych oraz dla osób uprawiających Nordic-walking.

Trasa liczy ok 3 km, przy trasie znajdują się punkty widokowe, lapidarium, pomnik przyrody „Zimna dziura”, miejsce do odpoczynku oraz tablice informacyjne.

Tekst na tablicy przy lapidarium

Znajdujemy się na zachodnim krańcu Wzniesień Płakowickich, na wzgórzu Skałka (niem. Steinberg) 299 m n.p.m. Miejsce to jak i jego okolice stało się świadkiem wielu historycznych wydarzeń. Według badań archeologicznych to właśnie tu znajdują się najdawniejsze osadnicze ślady Lwówka Śląskiego. W okresie Kultury Łużyckiej (1300 p.n.e.- 400 p.n.e.) prawdopodobnie znajdowało się tutaj grodzisko, którego część w postaci domniemanych wpisanych do rejestru zabytków wałów kultowych zachowała się do naszych czasów. Średniowiecze przyniosło temu miejscu intensywne wydobycie złota, po którym pozostały ślady dawnych wyrobisk, szybów i płuczek oraz niewielkiego owalnego grodu. Na początku XIX w. wzgórze odegrało istotną rolę w czasie Kampanii Napoleońskiej. W dniu 21 sierpnia 1813 r. w walkach o Płakowice starły się dowodzone przez gen. Jacquesa Alexandre Law de Lauristona francuska Armia Bobru z dowodzoną przez feldmarszałka Gebharda Leberechta von Blüchera prusko-rosyjską Armią Śląska. W walkach tych brał udział między innymi Pułk Irlandzki, który także poniósł straty, zginęło 8 żołnierzy, wśród nich byli pochodzący z ziem polskich, Franciszek Marcinkowski i Szymon Pawłowski. Krwawa bitwa przyniosła taktyczne zwycięstwo Armii cesarza Napoleona I Bonaparte, który przybywszy do Lwówka Śląskiego odwiedził wzgórze po zakończonym starciu. Tydzień później 29 sierpnia 1813 r. doszło do tragicznego w skutkach odwrotu armii francuskiej znad Kaczawy. To właśnie ze wzgórza Skałka w kierunku zniszczonych mostów na Bobrze została zepchnięta, a następnie rozbita 17 dywizja gen. Jacquesa Puthod, której część zginęła na polu bitwy lub utonęła w wodach wezbranej rzeki. Natomiast reszta ocalałych dostała się do niewoli Pruskiej. 17 dywizja wchodziła w skład V Korpusu Wielkiej Armii Napoleona zwanego czasem w literaturze „korpusem polskim”. Pod koniec XIX w. na Skałce został wzniesiony pomnik upamiętniający wydarzenie z dnia 29 sierpnia 1813 roku, w późniejszych latach umieszczono na nim kolejne daty 1864 wojna duńska, 1866 wojna prusko-austriacka i 1870 wojna francusko-pruska. Pomnik został zniszczony pod koniec XX w. Obecnie z jego fragmentów powstało lapidarium.

[Pokaż miniatury]